Geloof, hoop liefde...

Ek kom op die af en ek dink dit vergestalt alles wat in die titel van my blog gesé word. Sy het my hart laat sing....
Scroll af tot die einde van die bladsy, om die geluid van die branders te stop as jy die video wil bekyk.

my meme

Kyk na my meme, dit was baie lekker om dit aanmekaar te vlans...



(NOTE: if you are going to do this, make sure that you join up to the mosaic maker site first! If you don't, you will lose everything.

Here´s how you do it...
type your answer to each of the questions below into Flickr search, using only the first page, choose an image, copy and paste each of the URL’s into the mosaic maker (3 columns, 4 rows).

The questions:
1. What is your first name?
2. What is your favorite food?
3. What high school did you attend?
4. What is your favorite color?
5. Who is your celebrity crush?
6. Favorite drink?
7. Dream vacation?
8. Favorite dessert?
9. What do you want to be when you grow up?
10.What do you love most in life?
11. One word to describe you.
12. Your Flickr name.

The links to the pictures in my mosaic:


1. Rubber Ducky I love You, 2. The Umbrellas at Madam Mam's, 3. book of her - she is my classmate -, 4. Meeting the pregnant princess of the forest, 5. Smoking, Johnny Depp 6. Red Lemon, 7. evening James River sky, 8. Mid-Century Easter, 9. Eden Park Artist, 10. Mao~ What a beautiful gal?! CRW_3677, 11. Sea Monsters: Dying Lovers on the Beach, 12. libro de fotos

ek reis maar soos Alice

Die video hierbo was vir my so mooi, nou nie dat ek vir ou Louis Vuitton wil adverteer nie...

Ja, my hart trek met 'n punt na verre lande. Ek is nou eenmaal so gemaak dat ek altyd iets nuuts wil sien. Die Yank was bietjie ongelukkig met my gister, 'n vriendin het my 'n deel van die eiland gewys wat ek nog nooit gesien het nie. Dit het my so opgewonde gemaak, dit het selfs 'n knop op my maag veroorsaak.
Toe vertel ek die Yank, toe hy by die huis kom, dat ek vandag iets nuuts gesien het vir die eerste keer in 6 maande, hy was nie baie gelukkig met my nie.
Ek moes ook gou my woorde verander, want ek het besef dat dit nie heeltemal waar is nie.
Ons was darem al op twee van die ander Amerikaanse Virgin eilande hier rondom ons, vandat ek hierheen getrek het. Jammer my man...

Dit is net dat ek so gewoond was daaraan om in my karretjie te spring in Engeland en dan kon ek enige plek heen ry.
Hier moet jy of vlieg teen duurste of met die vinnige veerboot ry, en dan begin ek al opgooi 10 minute na ons begin seil het!

Ek het egter vroeg in my lewe geleer dat 'n mens baie reise kan onderneem deur jouself in boeke te verlustig. Deesdae is dit ook soveel makliker met die internet, ek vind die hele tyd dat ek op skakels click van een blog na die ander en van artikel na artikel.
So spiraal ek af en af soos Alice in die 'rabbit hole'. Dit, het ek gevind is ook 'n manier van reis...
Kyk net hoe mooi doen sy dit:

van hier: http://flickr.com/photos/moline/


Ek wil graag weet hoe ander mense keer dat hulle totaal verlore raak in 'n wonderwereld van ander mense se mooie lewens...

Cowboys, poppe en prente

Die prentjie vat my toe op ver paaie van onthou...
Ek onthou 'n poskaart wat ek nog op 'n skooltoer na die Kruger wildtuin toe gekoop het. Dit het 'n prentjie op gehad wat soos die meisietjie gelyk het, ek is seker dit moes een van 'n reeks gewees het.
Ek het daai enetjie en my poskaarte met al die wilde diere so mooi op gepas, dit was 'n groot kosbaarheid. Tot die dag wat my jonger boetie dit in die hande gekry het en elkeen met 'n sker aan stukke gesny het! Ai, my hart was gebreek!
My ma moes net mooi praat en het my opgesnyde poskaarte weer aanmekaar geplak met sticky tape, maar hulle was nooit weer dieselfde nie...
Ja, die dinge waarvoor mens darem jou susters en broers moet vergewe.

My jonger suster het my pragtige loop pop eendag uit mekaar gehaal agter die deur in ons slaapkamer, onnodig om te se, sy het nooit weer geloop nie.
Ek is seker ek het ook dinge gedoen aan hulle, maar ek kan nie aan iets dink op die oomblik nie.

'n Ander prentjie wat my laat glimlag het en terug dink het, is die verpleegster en haar soldaat...
Dit was een van die uiters 'romantiese' prentjies, van 'n mooi jong dame wat 'n gewonde soldaat se hand vas hou, wat my in verpleging laat beland het. Dink net, hulle advertensies het rerig gewerk, selfs na soveel jare nog.
Lyk my daai ou matrones het geweet van adverteer, sit net 'n mooi, kranklike man op 'n foto en jy kry jou gewillige verpleegsters!
Dit is eintlik snaaks..
Dit het nou weer allerhande herinneringe geprikkel oor boeke en helde. Toe het ek sommer gaan soek op google na Zane Grey, wie se cowboy boeke my pa altyd so tot laat in die nag by die gaslamp gelees het...
Ai, maar daai cowboy manne was darem vir my mooi, daar was een boek waarop so 'n hartebreker was met 'n geskeurde hemp en hy was so bebloed, ek het sommer altyd aangeneem dat hy deur die veld gesleep is agter aan 'n perd. My hart het gebloei vir daai mooie man, ek kon nog nie Engels lees nie, so ek het maar my eie stories opgebou om die voorblaaie van die boeke.
Nou ja, die sien van een prentjie het nou sommer my kop op ver paaie laat loop..

Oor vet en juwele op die net

Dit is wat ek myself elke dag aan moet herinner hier op die eiland. Ek het mos verlede week, dieselfde versietjie in 'n Chinese fortuinkoekie gekry.
Ja, ek lees so rond op die net, en besef net hoe bevoorreg ons is, om in 'n wereld te bly wat so klein geword het. Hier het ek toegang tot mense van oral oor die wereld se lewens. Ek is so bly dat ek Afrikaans, Engels en Hollands kan verstaan, want dit maak die wereld soveel interressanter.
'n Wereld van kreatiwiteit gaan voor 'n mens oop. Ek is mal daaroor om blogs te vind wat so oulik is dat my maag op 'n knop trek en ek onmiddelik voel, hier wil ek weer kom kuier!

Ek kry die juweel van 'n video, met my omswerwinge in die kuber ruim..


Ek het weereens vanoggend die bult voor ons huis op en af geloop, met twee vriendinne, dit gaan steeds maar blaas-blaas, maar ons kan dit nou al 2 keer op en af maak.
Ek gee nie om vir die moee en klaende dye en kuite nie, ek haat dit net om uitasem te raak, so ek hoop dit sal gou beter raak.
Daar is nog geen verskil in my gewig nie, maar ek en die Yank hang seker te veel uit om die roomys bak... Voordat ek getroud was, was dit soveel makliker vir my om nie gemors te eet nie, maar nou is die versoeking te groot.
Die eiland 'dairy' hier maak die lekkerste vanilla roomys, en ek kan dit net nie weerstaan nie, maar ek gaan sterker word, dit weet ek.
Gelukkig het ek 'n man gekry, wat hou van 'n vrou met 'n 'voller' figuur! Hy se, ek lyk soos Hilda, sy is die rooikop pin-up wat bo aan my blog pryk. Ek moet se, ek hou ook nogal van my rondinge, maar deesdae raak dit bietjie te erg. Nou ja, laat ek skouer aan die wiel sit en begin huis skoon maak, hier gaat ek....

Woorde wat lewe gee...

'I'm so glad you didn't turn out to be a psycho woman.'
Die Yank se woorde vanoggend, met sy arms om my, waar ek staan en skottelgoed was.

Silwer dae, wat oplos in water

Vandag was een van die mooiste dae van my lewe hier op die eiland. Ek het die Yank vroeg more by die werk gaan aflaai en toe ry ek al langs die see terug huis toe.
Ek was weereens stomgeslaan deur die voorreg en die vreugde daarvan, om so na aan die wye oseaan te bly.
Die son het geblink op die water, wat gelyk het na gesmelte silwer en in die verte het dit gelyk asof Buck eiland op 'n spieel le.
Nou kyk, ek is nie 'n oggend mens nie, maar met mores soos die, weet ek hoekom so baie mense die dagbreek besing.
Ek het weer gaan stap hier op en af teen die bult voor ons huis en kan se dat ek dit nou al twee keer kan doen, pleks van net een keer, dit IS 'n styl bult!

In die middag na werk het ons gaan snorkel en my silwer dag het net aangehou en aangehou. Ons het so baie skole en skole silwer vissies gesien, wat om ons gedraai en geswenk het, ek was so oorstelp van die mooiheid en wonder van hierdie wereld wat aan ons gegee is!
Elke keer wat hulle verdwyn het en ek teleurgesteld gedink het dat dit nou die laaste sien van hulle was, het hulle weer verskyn. Wonderlik...



Die water was so lekker louwarm, die Yank het my nie verniet eiland toe gelok met beloftes van water wat soos fluweel op jou vel voel nie. Hy is 'n baie slim man!
Ons het uit die water gekom en gesit en wag vir die son om te sak. Die sonsondergange hier is vreeslik mooi en dit kom in alle vorms, ek wag steeds om die beroemde 'greenflash' te sien, maar gister s'n was silwer!
Ek kon dit skaars glo, 'n silwer lug met silwer geverfde wolkies op die horison en 'n son wat probeer skyn het deur die wolke, maar nie kon nie en silweragtig voor gekom het.
Die foto hier onder is van my silwer sonsak, mens kan net, net die son sien..



Ek is voorwaar geseend, ek moes soveel opgee om hier te kom bly, maar ek het soveel gekry ook.
Ek wens vir elkeen wat hier lees, ten minste een dag in jou lewe wat silwer is en wat oplos in water....

Ek is mededeelsaam vandag!

Toe raak ek verstrengeld in die lees van ander mense se blogs vir 'n paar dae en vergeet skoon van my eie. Ek het nog altyd op myspace geblog en dit in Engels, toe ontdek ek die Afrikaanse blog wereld en dink, ah, ek wou nog altyd in my eie taal iets doen, so laat ek begin. Ek is egter geskok oor al die argumente en onmin en slegte gevoelens in die blog wereld, en nou se ek ook nie dat dit nie in die res van die wereld gebeur nie, maar ek het nog altyd meer van die 'kunste' blogs bekyk en daar gebeur selde wat in die blog wereld van menings en opinies gebeur.
Ek moet se, dit is 'n wereld wat ek liewer nie deel van wil wees nie.
Moenie dink ek hou nie van 'n goeie argument of debat nie, maar die persoonlike aanvalle en die kleinlikheid en kinderagtigheid wat ek die afgelope paar dae raak gelees het sit my skoon af!
Daar is soveel lelik in hierdie wereld, hoekom moet ons dit nog meer maak?!

Nou ja, dis my se gese, nou wil ek graag ietsie deel met al my maatjies hier rond!

Vandag gaan ek als wat ek te veel van het met my maatjies deel.

Hier's my lysie, pick jou geskenk:

Selluliet, vet, pap pensvel, skuld, worries,

hang boobs, breë boude en vet flabby arms.

Hoop jy kon ietsie kry waarvan jy hou!!!

Moenie skaam wees nie, vat genoeg!!!

Ek is ernstig, ek het so baie, help julleself! :)

'n Wilde wereld

Kan iemand my dalk se hoe sit met kappies op letters ens? Ek is maar dom wanneer dit kom by die soorte goete, 'n vriendin het my al probeer help, maar ek kan dit steeds nie doen nie....

Wel, toe gaan kyk ek en die Yank toe mos Jamaican jazz fusion die ander aand. Nou kyk daar is nie veel aan die gang op die eiland sover dit die kulturele aan gaan nie, maar so een keer elke twee maande of so het ons hierdie konserte by die Whim plantasie en dis nogal goed ook.
Dit bring herinneringe terug van opelug konserte in Engeland, wanneer die wonderlike Somer so eenkeer in 'n skrikkeljaar daar aanbreek.
Hier is so 'n ou videotjie van nou die aand se konsert. Die een ou op die elektriese viool en die ander een op die keybord.

Kyk tog die maan daar bo, een ding wat lekker is hier, is dat dit lekker is buite in die aande, dis nou as die nosee-ems mens nie uitmekaar byt nie.
Verskoon maar die skreeuende kleinding so in die middel rond....



en hier sing Cat Stevens dit, nog altyd 'n gunsteling van my gewees...



Die eiland is wonderbaarlik mooi op die oomblik met blommende flambojante oral, net jammer dis so warm, maar nou ja, sommige mense hou daarvan.

Dis ook glad nie so sleg as wat dit kon word nie, ek sien dit is al vroeg in die oggend 38'C daar in die Arabiese geweste of is dit geooste en hier word dit nooit juis meer as so 32'C nie, alhoewel ek baie dae na daai temperatuur dingetjie staar en nie kan glo dat dit al is wat dit is nie, want dit voel dan asof ek smelt, veral met die hoe humiditeit.

Ek het vanoggend die bult voor ons huis op en af gestap, kan iemand my dalk se hoekom word mens dikker wanneer jy trou?

Die Yank het gedreig hy gaan my op en af jaag teen die bult, want hy wil nie he ek moet vroeg doodgaan nie, nou ja, as 'n man praat moet mens seker luister....

Die ander dag loop ek en die Yank in die dorp en een ding wat hierdie Wes-Indiers van hou is baie plat karre met opgejazzde wiele, dit blink sommer so van die chroom. Die karre loop so laag dat hulle irriterend stadig moet ry OM die vele potholes wat oral in die paaie hier is. Dan het hulle nog die ligte met allerhande patroontjies in chroom ook ek kan my verkyk en moet net mooi loop of ek val ook in een van daai potholes!

Dit is egter sommer kotslelik vir my, nou hoe vertel mens dit in die rooitaal? Pukeugly klink nou maar eenmaal nie vir my so mooi soos kotslelik nie en soms het mens net nodig om jouself uit te druk in die taal van jou hart...

Ek wens vir elkeen hier in cyber space 'n wilde wereld, waar julle drome kan waar word en waar julle kan dink en droom in die tale van julle harte!

Ek kap 'n depro.. :(

Gepos op Vrydag 18 Julie, nie 15 Julie soos die pos se nie!

Ai tog, ek lees so rond op die web en dis net moord en doodslag.
Iemand se geliefde ouma word gevind waar sy in haar tuintjie le met haar gesig in die modder, kinders word verkrag.
Dit gaan al slegter in Suid-Afrika en daar is selfs sprake van 'n resessie teen die einde van die jaar..
Die arme mense in Zimbabwe, my sus maak ons die ander more 3uur wakker met 'n sms om te bid, want dit gaan swaar daar!
My vriende in Engeland kla dinge raak al duurder daar en hier kla tot die Amerikaners oor stygende petrolpryse, sien hulle was mos altyd bederf en nou wil almal van hulle SUV's ontslae raak!

Ek sit toe vanoggend hier in die huis en mind my eie besigheid toe ek ons voordeur hoor oopgaan. Ek sit eers gevries en wonder of ek reg gehoor het, en net toe ek opstaan toe sien ek 'n arm en hand om die deur kom! Ook nie lank nie toe verskyn die dreadlocks ook!
Ek het so groot geskrik, maar gelukkig het hy groter as ek geskrik, hy het net 'n geluid geuiter en toe laat wiel hy uit die huis uit en hier teen die bult af, oor die lee erf voor ons huis!
I.e.g dit is nie 'n lekker gevoel wanneer jou privaatheid binne gedring word nie en ek is steeds woedend dat hy dink hy het die reg om in iemand anders se huis in te gaan en te vat wat hy wil!

So, sulke dinge gebeur selfs hier waar meeste mense die plek as 'n paradys beskou. Gelukkig het ek net op 'n ligte manier met die crime hier te doen gekry, maar ek is steeds so kwaad, hoe moet ander mense wat geliefdes verloor of self aangeraak word nie voel nie?
Toe ek hier op die eiland aan gekom het, het ek gedink die Yank is paranois, omdat hy nie sommer na enige strand toe gaan nie, maar ek besef al hoe meer hoekom nie!

So, nou wonder ek, wat se hoop het ons vir hierdie wereld? Hoekom kan ons nie in vrede saam leef en probeer om 'n beter plek hiervan te maak nie.

Hierdie video het ek die ander dag gesien en dit het my laat dink oor die mooiheid maar ook die boosheid van die mens...


Ja, ek wonder en ek scroll maar na die onderpunt van my blog en bars die bubbels om die stres te verlig.....

Oor Yanks en Chinese

Toe veroorsaak ek vanoggend dat die Yank amper laat is vir werk! Sien, ons stel TWEE alarms en myne is die tweede een, en dis my selfoon. Daar vergeet ek dit toe in die sitkamer, met die deur toe, sodat die aircon beter werk in die slaapkamer..
Ek haat min dinge so baie soos om wakker te word en dadelik te moet op spring en aan die gang raak.
My ideale oggend is om luilekker wakker te word, en dan in die bed te le totdat my lyf begin styf en seer raak.
Met die Yank wat half agt by die werk moet wees is dit egter nie meer moontlik nie.

Soos ek al gese het, my lewe het so baie verander in die laaste ses maande. Ek werk nie op die oomblik nie, wag nog vir daai wonderlike green card. Ek het nog altyd skofte gewerk, so ek is gewoond aan vroeg opstaan en met dik geslaapte oe by die werk aan kom, maar deesdae hoef ek net op te staan, die Yank se toebroodjies te maak, hom by die deur uit te help ( sien ons is altwee glad nie oggendmense nie) en dan kan ek weer slaap of huis skoonmaak of gaan swem of doen net wat ek begeer.

Dit klink miskien na hemel op aarde, maar dis ongelooflik hoe nutteloos mens kan begin voel na 'n paar maande....

Op die oomblik is dit so warm hier, dat ek net in die huis wil bly deur die dag, ek het nog altyd gehiberneer in die Somer en hierdie is nou rerig Somer!
Ja, eiland lewe, ek dink baie mense het 'n droom om op 'n eiland te bly, maar dis lekker vir 'n vakansie, maar nie elke dag nie, in elk geval nie vir my nie.
Nou wil ek natuurlik ook nie kla met die witbrood onder die arm nie..

Gister toe gaan eet ons Chinees, toe die rekening kom toe is die Yank se dis skielik $3 meer as die prys op die menu! Gelukkig is hy baie Wiskundig, ek sou dit nie eens agter gekom het nie.
Toe ons vra, toe se die kelner, die prys het op gegaan! Ek moes lag toe die Yank haar vra: 'Since we ordered?'

Nou een ding wat ek nie van hou nie is astrologie, maar ek is mal oor daai Chinese koekies met die versietjies in en myne se toe gister: There is beauty in simplicity.

Is dit nou nie mooi gese nie?

Ek het so vinnig gepak, my lewe in Engeland op gegee en hierheen getrek toe ek en die Yank besluit het ons wil mekaar he, dat dit voel of my voete nie grond geraak het nie.
Ek het soveel van my goed weg gegee, dat dit partykeer voel of ek worteloos is.

Nou sien, vir party mense is dit maklik om so te lewe, vat bv die Yank, hy is 'n absolute minimalis, hy is een van die interressantse mans wat ek ooit ontmoet het, weet van alles, van wereldsake tot boeke tot musiek, maar hy het nie nodig om dinge om hom op te gaar nie.
Ek aan die ander kant, wil my lewe om my sien, dingetjies wat vir my mooi is, goedjies wat my laat dink aan 'n sekere tyd in my lewe, boeke, musiek, video's, dvd's en berge vol allerhande goed.

Toe vertel die Chinese my mooi gister oor beauty in simplicity........
Die Yank s'n het gese: 'Love is like sweet medicine, good to the last drop' en dis wat ons gekry het soete medisyne......

Perfeksie

Wow, en toe vind ek weer my blog na al hierdie maande. Dit was weg, en ek het nie geweet waar dit skuil op die net nie. onverklaarbaar weg in cyberspace!

My lewe het intussen heeltemal verander! Ek is getroud en ek bly nie meer op die groot eiland nie, ek bly nou op die klein eiland!

Ongelooflik hoe 'n mens se lewe so gou kan verander en dit in 'n kwessie van minder as 'n jaar.

Toe ek bietjie meer as 'n jaar gelede in Kuba was het ek nooit kon droom dat ek sou terugkom na die Karibbiese waters as getroude vrou nie.

Nooit het ek gedink toe ek daar op die strand in Varadero gele het dat ek nog eendag, elke dag die geleentheid sal he om op die strand te le en kyk na die turkoois waters en die aangename louwarmheid daarvan op my lyf sal voel nie.
Vreemde lewe vir my, iemand wat nog altyd Winter as die beste seisoen gesien het, of miskien selfs Herfs, maar nooit as te nimmer Somer nie...

So, nou gaan ek voort met my blog, ek moet praat. Praat oor my lewe hier, in die taal van my hart, want soms raak dit alleen.
Ek sal maar sien hoe my blog uit draai, ek's bietjie van 'n perfeksionis, wil alles in orde he, maar het geleer dat blogs hulle eie kop volg.

ouers

Natural first parents (11/18/2007)
Chuck and Sally Heath's lives emphasize an affinity with wilderness

By MELISSA DeVAUGHN | mdevaughn@adn.com / Anchorage Daily News

Published: November 18th, 2007 05:57 AM


Think Gov. Sarah Palin is an interesting person?

You haven't met Chuck and Sally Heath, the Wasilla couple responsible for bringing Alaska's first female governor into this world. From hunting and hiking to fishing and skiing, there's very little Alaska's first parents have not tried outdoors. And at 69 and 67, respectively, they show no signs of slowing down.

"When it comes to taking advantage of all of Alaska's amazing outdoor opportunities, they seize those opportunities -- spring, summer, winter and fall," said Palin of her parents. "They go without a lot of sleep, I think, but they still have more energy than anybody else I know.

"You can't ever catch them just lying around. They're scrubbing a fossil or stuffing a bird or doing some kind of arts and crafts with fur they've found."

ADVERTISEMENT

Even the Heath home on a quiet cul-de-sac off the Palmer-Wasilla Highway makes it immediately apparent that any contact is apt to be an adventure.

There is "stuff" everywhere. Chuck Heath is a retired schoolteacher and absolutely unable to discard things that might one day prove useful. The home is a natural history museum that also happens to house a couple of people.

In the front yard is a gigantic 20-foot tower the shape of a Christmas tree, made entirely of discarded moose and caribou antlers. Chuck has no idea how many -- at least a few hundred. The pile just sort of kept growing.

Along the side of the house leading to the garage are old floats, buoys, signs and other flotsam and jetsam the Heaths have picked up on their many adventures.

And there have been many.

They've trapped rats in the South Pacific. They've floated rivers in Africa.

They've shooed birds off runways in the Pribilofs. They've hunted moose off the Denali Highway. They've cracked apart massive rocks hiding intricate fossils inside.

Oh, yeah. They both are former marathoners too -- Chuck did the Boston Marathon, while Sally finished Anchorage's Mayor's Marathon.

FEELING AT HOME

On a sunny Wednesday morning, Chuck Heath sits at the bar in his kitchen, trading stories and sharing photos of a recent hunting trip with his longtime friend Adrian Lane. Lane, a former student when Heath taught in Idaho, moved to Alaska in 1984.

The two have been hunting partners since.

Sally Heath, always smiling, slid a plate containing a slice of carrot cake across the counter, followed by a cup of coffee.

Not one to let her guests go unattended, she keeps little snacks on hand -- tiny pigs-in-the-blanket, bits of chocolate, whatever small appetizer she may have. Guests in her home feel immediately welcome, invited to stay as long as they please.

The Heaths came to Alaska in 1964, hauling their belongings up the Alaska Highway from Idaho.

The future governor was just 2 months old. Her brother, Chuck Jr., was just out of diapers. Heather was still a toddler, and Molly was yet to come.

Chuck moved his family north because he wanted adventure. He'd always been an outdoors sort of fellow, and Alaska's mystique called to him.

"I had a fishing pole in one hand and a gun in the other," he said. "I guess I still haven't put them down."

At the time, Alaska was in serious need of educators. This was before the oil boom, and the sparsely populated state was growing.

"I applied all over Alaska but took the job in Skagway," he said. "We had three little kids and one on the way. It was interesting."

That's where Heath discovered trapping.

"One of my neighbors in Skagway would show off these animals and furs he had," Heath said.

Soon, Heath was out on his own, hunting sheep, moose and whatever he could target, as well as learning about trapping.

A few years later, the Heaths relocated to Southcentral, first in Eagle River and eventually in Wasilla. At the time, there was not much to Wasilla, and Palin said she remembers being outdoors was a big part of family life.

"We spent almost every Sunday in the winters up at Hatcher Pass, cross-country skiing, or ptarmigan hunting on cross-country skis," Palin said. "And summertime, because both my parents ran marathons, we spent on family runs, even running up Hatcher Pass.

"We really didn't have a choice and it never seemed like a burden or a bother, it was just our Sunday afternoon routine."

MAKING MEMORIES

Looking back, Palin appreciates the many adventures she had with her parents and siblings.

"Once in the early '70s, the six of us went caribou hunting and we had stripped the meat and hung the meat overnight right near our tents," she recalled. "I remember waking up in the middle of the night to the bears scratching on our tent and Dad hustling us into the car, an old Valiant.

"We spent the night there, all of us crammed into that car, watching the bear taking our meat."

Another time, when she was in junior high, Palin remembers her father waking her for an early-morning bird hunt. Bleary-eyed, she got out of bed and followed Dad to a lake and got into a canoe.

"He'd get us up at 3 in the morning, and we were sitting in the canoe and I remember shotgun pellets plopping all around us," she said. "He'd say, 'Alright, just duck, don't worry about it. You're not going to get hurt; they're just pellets.' "

Early-morning hunts were commonplace with Chuck. Another time, he dragged the kids out of bed to go moose hunting before school. He got one quickly and began butchering it, while Palin, then in high school, assisted.

"As he was butchering it, he asked me to hold the moose eyeballs because he was going to bring them into the classroom that morning (for a lesson), and I just couldn't do it," she said. "He was really sympathetic."

Remnants of those many outings are captured throughout the Heath home.

On a wall leading downstairs to the family room are photos of the Heath family camping, skiing, running, hunting, fishing and boating. In one, Palin is aiming a rifle at a faraway caribou. In another, big brother Chuck is posing with a fish.

In a third, Chuck Sr. is running a marathon.

Every table and shelf space is crammed with natural history specimens -- evidence of one adventure or another.

There are tables of fossils Chuck and Sally found on four-wheeler outings near Gunsight Mountain.

There are glass floats they have salvaged off the Prince William Sound shoreline.

"These glass balls we found in Port Heiden," he said, pointing to one that is purple, not the aqua green that many people find these days. "I researched it, and found that the purple balls are from Norway. The rolling-pin shaped ones are from Japan.

"Korea," he said, holding up an amber-colored ball, ". . . (it) is made from recycled sake bottles."

Hanging along the railing of the house's loft are enough furs to keep a village warm.

Chuck Heath can identify each one -- and its origin. There are seals, otters, foxes, wolves, beaver and wolverines. Even a cougar.

There's a story in almost every item. The antlers with the scratches? They're from squirrels, which gnaw on the hard antlers for nutrition, he said.

The chunk of what looks like petrified wood? It's a mammoth femur. Right next to it is a mammoth jaw with two upper teeth, two lower teeth. The massive animals used those jaws to grind their food with unimaginable force.

HANDS-ON LEARNING

Sam Gardener remembers Chuck Heath as one of his favorite teachers.

"He was my sixth-grade teacher at Chugiak Elementary," said Gardener, who now runs Hilltop Recycling in Eagle River. "He liked to get us outside doing projects. He was an avid hunter and used to bring in hides and horns -- he'd fill tables and put them on the walls."

"His teaching style was always outdoor-oriented," said Lewis Bradley, who taught with Heath for years and whose son, Travis, had Chuck as a teacher.

"I remember they killed a turkey one year and fixed all the trimmings for Thanksgiving as part of their class. They'd never let you do that nowadays, but it motivated (Travis) and made him want to learn more.

"Life for Chuck and Sally just seems to be one adventure after another."

Bradley, who taught physical education, said he admired Chuck's way of teaching.

"He's always looking for things that are out of the normal," he said. "History and science are what he's really into."

Today, Chuck Heath occasionally fills in as a substitute teacher, and his passion for using nature as a classroom hasn't subsided.

"He'll take his skull collection or other outdoors things into the schools," Bradley said. "A girl might get squeamish and have to leave the room, which is unfortunate. Just to see a skull is repulsive to kids these days."

Education was the focal point of the Heath household.

"Every kid should be so blessed with an elementary school teacher for a dad," Palin said.

She remembers the family had only one old black-and-white television set that could barely pick up a signal.

"He didn't want us watching too much, so he built an addition on the house but didn't put any heat in it," she said. "If we wanted to watch TV, we would have to build a fire in the wood stove, and, of course, we were always too lazy. So we never watched much TV."

ALLURE OF LURES

The Heath garage is now a monument to one of Chuck's favorite pastimes.

Fishing lures, collected over the years from such big rivers as the Susitna to smaller streams like Willow Creek, take up the far side of the garage wall. They are sorted and collected in old glass gallon- and quart-size jars -- more than 100 of them lined like soldiers on shelves Heath built.

"I'll come in here sometimes and there'll be a five-dollar bill or a half a case of beer and a note from one of my buddies, 'I took some lures,'" Heath said.

Heath picks up a jar of pixies, all color coordinated and sorted in a giant glass jar. He's counted them before -- there are about 220. At $2 a pop, that jar alone is worth quite a bit.

"Those fishing lures, when you pick them up, it's like finding two or three dollars at a time. On 'Monday Night Football,' my buddies would come over and we'd sort them while we watched the game. Don't ask me why I do it. The same reason people collect stamps, I guess."

In the basement, Heath has a lure collection that reveals the mentality of many a strong-willed Alaska angler.

One lure is made with a spare key. Another is fashioned out of an old spoon. And there, tacked onto the board, is one made of a bolt, tied to a line and attached to a hook. Others are made out of old tin scraps, a Budweiser can and pieces of bright orange surveyor's tape.

Sally Heath said she's long since given up on controlling Chuck's obsession with collections. For the most part, she accompanies him on his forays into the wilds. She often serves as camp cook, trip organizer or just trail companion. That suits her just fine.

"Chuck and Sally both have got extensive experience in the outdoors, not only hunting and fishing and trapping for their own needs, but they've also been involved in guiding," said Corey Rossi, supervisor of The Wildlife Services Program, a federal agency that operates under the USDA and often provides wildlife control programs for other agencies.

That's why he has assigned them to challenging trapping and other animal-control projects ranging from New York City's ground zero; to Palmyra Island in the South Pacific; to the Pribilofs.

"They also have got a very personable, communicative style about them, which makes them perfect for jobs in remote locations."

"Sally's tough," Bradley said. "She does a lot with him that most women would never do."

UNCHANGED LIVES

Having a daughter as governor hasn't changed the Heaths much. Chuck still goes out lure hunting and driving his four-wheeler in search of the next great fossil.

Sally accompanies him most of the time, and spends time processing the meat he brings in. The family eats much of it, she said. The rest they give away.

They haven't slowed down, despite their age.

This is their life, they said, and they wouldn't change a thing.

"I'm beyond the killing stage with hunting," Chuck said. "Now I'm likely the last one to shoot. But adventure is any undertaking that is dangerous and could result in death. I don't do the real risky things anymore, but I have to be outside. It's a way of life or a tradition. It's what being an Alaskan is.
Artikel van hier